Michał Bałucki był twórcą komedii i powieści zaliczanym do tzw. przedburzowców, pisarzy odrzucających romantyczną i mesjanistyczną retorykę zrywów narodowych, ale oczekujących przełomowej zmiany historycznej. W swojej twórczości propagował idee bliskie pozytywistom, był dowcipnym krytykiem stosunków społecznych w Galicji, szydził z mody na szlachetczyznę powszechnej wśród mieszczaństwa.

Na Wolnych Lekturach możecie czytać kolejne jego utwory: Ciężkie czasy, Dorożkarz nr 13, Grześ niepiśmienny, Latawica, Polowanie na żonę, Prosto z pensyi, Zaklęte pieniądze.

Utwory znalazły się w bibliotece dzięki współpracy z projektem Wikiźródła.

Nowa kolekcja, którą stworzyliśmy w naszej bibliotece zawierać będzie teksty, które nie są utworami z literatury pięknej. Stanowią natomiast zapis egzystencji ludzkiej, a opowieść, jaka się wyłania podczas ich lektury, bywa tym bardziej poruszająca.

  WIĘCEJ  

Badaniom poniższym dwa wytknęliśmy cele: najpierw wyjaśnimy, o ile zdołamy, same nazwy bóstw słowiańskich. (…) Obok pierwszego naszej pracy celu, tłumaczenia nazw mitologicznych mimo wszelkiej tego trudności i niewdzięczności, stawiamy sobie drugim, łatwiejszym znacznie i wdzięczniejszym, rozgraniczenie tego, co rodzime, pierwotne, istotne, od tego, co obce, późne, zmyślone, aby nam nazw topograficznych, Radgoszcza np., albo wykrzykników jakich albo potwornych zmyśleń XV — XVIII w. nie przemycano do Olimpu słowiańskiego; właśnie najnowsze i najobszerniejsze dzieło (Niederle) potrzeby takiej pracy dowodzi. Po trzecie kusimy się o własne kombinacje.

  WIĘCEJ  

Odwróciłem się teraz od mego towarzysza podróży — fiordu, i zajeżdżałem do dworu. Tam, gdzie się park kończył, zaczynał się ogród, a wzdłuż niego przechodziła mniej więcej równa droga. Niegdyś był i tutaj las, ale po nim pozostały tylko resztki, tworzące po obu stronach prześliczną aleję, jednakże wielkie, stare drzewa gdzieniegdzie już dały się zastąpić młodemi, a ten zagajnik był tak gęsty, że dwór, do którego dojeżdżałem, chwilami znikał mi z oczu zupełnie. Ale baśń śnieżna i tu szła za mną

(Björnson, Pył)

  WIĘCEJ  

Ostatnia nasza zbiórka zakończyła się sukcesem i dzięki Waszemu wsparciu już niedługo udostępnimy Matkę Witkacego. Dziękujemy!

Kolejną pozycją, którą chcielibyście przeczytać na Wolnych Lekturach, jest Stara panna Balzaca. Na wydanie następnej powieści z cyklu Komedia ludzka potrzebujemy 1272,90 zł. Pieniądze przeznaczymy na opracowanie redakcyjne oraz pokrycie kosztów administracyjnych i programistycznych. Uwalnianie tej pozycji potrwa do 24 lipca.

Było mu niewypowiedzianie dobrze. Patrzał na syczące, złote płomienie drgające w głębi kominka, czuł dobroczynne ich ciepło i cieszył się z ich radosnego światła.

  WIĘCEJ  

Muzo! Męża wyśpiewaj, co święty gród Troi
Zburzywszy, długo błądził i w tułaczce swojej
Siła różnych miast widział, poznał tylu ludów
Zwyczaje, a co przygód doświadczył i trudów!

  WIĘCEJ  

Ostatnia z naszych zbiórek, podczas której zbieraliśmy fundusze na opracowanie i wydanie Ifigenii w Aulidzie Eurypidesa, zakończyła się sukcesem. Za każdą wpłaconą złotówkę bardzo dziękujemy! Rozpoczynamy dzisiaj kolejną zbiórkę.

Matka, to dramat Witkacego z 1924 roku, w którym autor przedstawił relacje Leona Węgorzewskiego z matką, Janiną. Od dziś do 14 lipca zbieramy pieniądze potrzebne na opracowanie tej pozycji. Potrzebujemy 448,80 zł. Kwotę przeznaczymy na pokrycie kosztów redakcyjnych oraz administracyjnych i programistycznych. Czekamy na Wasze wsparcie!

Od dziś zasoby Wolnych Lektur zaczną powiększać się o teksty zgromadzone i opracowane przez użytkowników Wikiźródeł. Na początek są to dwie nowele Emila Zoli, francuskiego przedstawiciela naturalizmu – Feta w Coqueville oraz Zgon Oliviera Becaille. Dzięki współpracy z Wikiźródłami na Wolne Lektury stopniowo trafi 1500 nowych utworów.

  WIĘCEJ  

Lecz wnet zapłonęła lampa u góry, ścieląc po twarzach zimniejsze półświatło i łagodniejsze cienie: to lokaj zgasił świecę na kominku i rozniecił elektryczność, by oddalić się wnet krokiem bezszelestnym i tajemniczym.

  WIĘCEJ