PENTESILEA
Niejedna, kiedy do chłopca przywarła,
Powie: tak wielkie jest moje kochanie,
Żebym cię, luby, z miłości pożarła!
A po namyśle – głupia! – zdanie zmienia:
Jest nasycona nim do obrzydzenia.

Heinrich von Kleist pojawia się na Wolnych Lekturach wraz ze swoją tragedią Pentesilea.

Ten niemiecki dramatopisarz przez siedem lat służył w pruskiej armii, po czym rozpoczął studia uniwersyteckie oraz działalność artystyczną. Jak na twórcę romantycznego przystało, Kleista cechowała ogromna wrażliwość. Miał ogromną ambicję która przejawiała się w chęci przewyższenia sławą Schillera i Goethego. Nie ominęła go również strzała Amora, niestety, miłość ta była nieszczęśliwa i niespełniona.

Na jego sposób myślenia ogromny wpływ miała filozofia Kanta, w wyniku której, zgodnie z relacjami pisarza, stracił on sens swojego życia. Uznanie zyskał dopiero po śmierci, śmierci tragicznej (zastrzelił swoją przyjaciółkę i siebie, było to przemyślane i zaplanowane ze szczegółami samobójstwo), za życia zaś czuł się samotny i nierozumiany.

Utwór jest kolejnym dziełem w kolekcji Goethe, Kleist i inni, tworzonej dzięki wsparciu finansowemu Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.

Tłumaczenie: Witold Hulewicz.

Redakcja: Paulina Choromańska, Paweł Kozioł, Wojciech Kotwica.

Informację przygotowała Paulina Ołtusek.