– Mój kochany, kiedy zależy ci na tym, aby wiedzieć, ile kobieta ma lat, patrz na skronie i na koniec nosa. Co bądź by wyprawiały kobiety z kosmetykami, nie zdołają przekupić tych nieubłagalnych świadków ich wzruszeń. Kiedy skronie stają się miękkie, prążkowane, przywiędłe w pewien charakterystyczny sposób; kiedy na końcu nosa znajdują się owe drobne punkciki, podobne do niedostrzegalnych czarnych pyłków sypiących się w Londynie z kominów, w których pali się węglem! sługa uniżony, dama przekroczyła trzydziestkę. Będzie piękna, będzie dowcipna, będzie wszystko co zechcesz, ale minęła trzydziestkę, wkracza w okres dojrzałości.

Nikt tak nie znał kobiet, jak Honoriusz Balzak, w którego życiu przedstawicielki płci pięknej odgrywały bardzo ważną rolę. Są one (dokładnie – kobiety po trzydziestym roku życia, kobiety dojrzałe) bohaterkami wielu powieści tego autora, stąd określa się ich wiek – balzakowskim.
Oddajemy w Wasze ręce (a może raczej Waszym oczom) Kuratelę Honoré de Balzaca, kolejną powieść z cyklu Komedia ludzka, charakteryzującą społeczeństwo francuskie.

Redakcji technicznej i merytorycznej podjęli się: Aleksandra Sekuła, Marta Niedziałkowska, Paulina Choromańska, Wojciech Kotwica. Utwór w tłumaczeniu Tadeusza Boy’a-Żeleńskiego. Egzemplarz źródłowy został udostępniony przez Łukasza Jachowicza.

Publikacja utworu jest możliwa dzięki Waszemu wsparciu finansowemu. W szczególności chcielibyśmy podziękować panu Romanowi Jaskulskiemu, za wpłatę pełnej kwoty potrzebnej na opracowanie i wydanie tej pozycji.

Informację przygotowała Paulina Ołtusek.